Van “The Big Five” tot “The Big Six”

Tijdens mijn reis naar Zuidelijk Afrika in 2006 was ik weer flink aan het sms-en met ma, ze kan toch zo lekker met me mee reizen. Ze houdt mijn programma bij en vraagt dan steeds hoe het daar en daar was. En toen heb ik me maar bedacht dat pa en ma zelf maar eens de Afrikaanse sferen moesten gaan proeven. Tien en Kees hadden ook al interesse in de reis van Zuidelijk Afrika 2006, maar zaten met Martha (hun hond), die te oud was om door anderen te laten verzorgen. Mooi dus om nu met zijn vijfjes Afrika te gaan ontdekken op eigen gelegenheid!
Vanaf dat moment al rijdend in een truck door Namibië ben ik een route gaan bedenken en een plannetje om ze te vragen. In november zou ik pa, ma, Kees en Tien op gaan zoeken tijdens hun vakantie op Terschelling. Voor pa en ma een verrassing, dus dat zou een leuk moment zijn om ze te vragen. Op de Tafelberg in Kaapstad kocht ik een puzzel van de Big Five, omdat ze op Terschelling altijd zitten te puzzelen. Met het geven van de puzzel zou ik ze dan kunnen vragen voor Afrika.
Nadien begon dus de lastige klus om mijn geheim te bewaren… niet erg makkelijk voor mij! ;-)
Eindelijk was het november en stapte ik op de boot naar Terschelling. Aangekomen liep het even wat anders omdat Belle (het hondje van pa en ma) longontsteking had en ze dus bij de dierenarts zaten. Kees haalde me van de boot en toen kwamen de anderen ook thuis. Pa en ma natuurlijk verrast dat ik er was en nadat Belle warm ingepakt op de bank lag, namen we een borrel. Mijn moment om de puzzel te geven en het voorstel van Afrika te lanceren. Het eerst lukte nog net, maar toen vloog de één na de ander weg. Tien ging de wasmachine leeghalen, Kees de honden uitlaten, pa roken en ma liep weer in de keuken… wat een bezig volkje… Vervolgens ben ik 3 dagen lang aan het zoeken geweest naar een mooi moment, maar dat was erg lastig.
Uiteindelijk kwam mijn laatste ontbijtje eraan en moest ik het maar “out of the blue” gaan zeggen, maar ma redde me! “Als we nou vanavond die koeienpuzzel afmaken, dan kunnen we aan de Big Five puzzel gaan beginnen”. Hier haakte ik op in met “nou, als jullie dan die Big Five maken, denk er dan eens over na of jullie het leuk vinden om als menselijke Big Five naar Afrika te gaan!” En toen werd het ijzig stil. Tien vroeg of ik dat wel zag zitten met 4 van die oudjes, Kees zag het wel zitten van alles zelf uit te dokteren, pa zei niets en ma werd emotioneel. Uiteindelijk waren er 3 enthousiast en pa had nog niets gezegd. Lag ook in de verwachting, want pa houdt niet van vliegen en dan is 12 uur wel heel lang vliegen!!
Na een week of 6 wisten we nog niet of pa nu wel of niet wilde. Omdat ik met Sandra plannen aan het smeden was om naar Borneo te gaan, vroeg ik aan mijn moeder of ze Afrika in het voor- of najaar zou willen. En ineens horen we van een “slapende” pa op de bank: “Ik heb liever het najaar.” “Ga je mee dan?!” “In principe wel, als jullie me maar een kopstoot geven als ik het toestel in moet” “Dat kan geregeld worden!!!”
Ma en ik hebben gelijk Tien en Kees gebeld en al snel was de afspraak gemaakt om naar de vakantiebeurs te gaan.
Ondertussen met Sandra dus plannen maken voor Borneo in het voorjaar. Alleen iedere keer als ik bij haar kwam, had ze info voor me van Afrika wat ik dan kon gebruiken. “Wil je mee naar Afrika?” “Ja, dat zou ik wel graag willen, maar willen je ouders en oom en tante dat wel?” “Tuurlijk!”
En toen was “The Big Six” geboren!!

1: Zaterdag 22 september 2007

Vlucht Amsterdam - Kaapstad

Joehoe! Het is zover!
Na wat hectische weken op het werk, staat de vakantie “ineens” voor de deur!
Gister was ik lekker vrij en heb ik mijn spullen gepakt en het huis vakantieklaar gemaakt. Het is nog nooit zo voorspoedig gegaan, want om 3 uur was ik al klaar.
Ben dus nog even gezellig naar Niek gegaan en heb haar een bodywarmer gegeven. Weet niet of ik het nou deed ter compensatie dat ik pa en ma 3 weken meenam of om haar te pesten, omdat wij de bodywarmer in Afrika niet nodig hadden… hihi
Gezellig samen Romi uit school gehaald en toen naar pa en ma om een lekker prakkie andijvie te eten. Het is er nog redelijk relaxt, maar pa doet het nog zonder pilletjes, ik ben trots en heb minder schuldgevoel!
Thuis lekker vroeg gaan slapen en half 5 op en 6 uur bij pa en ma. Hier begint het nu toch wat meer spanning te heersen en dus begint pa aan zijn eerste pilletje, waarvan hij natuurlijk niet meer weet waar hij die gelaten heeft. Ik ga maar naar buiten om geen schuldgevoel te krijgen om wat ik hem aandoe…
Niek, Leo en de meiden komen aan en we kunnen gaan. We halen San op en dan richting Schiphol! Onderweg moet er nog een plasstop gehouden worden: Niek heeft erge moeite met het idee straks voor 3 weken “wees” te zijn.
Op Schiphol is het erg druk en Leo, Niek, Sara en Romi gaan dan ook gelijk door. Binnen zien we Kees en Tien en die hebben al ingecheckt en dus hoeven we alleen de bagage maar af te geven. Dan lange rijen voor de douane en de gate en dus blijft het kadootje van Alice ingepakt. In het vliegtuig maak ik het open en het is de snoep-big-five! Jammie!
Ik slaap uiteraard weer veel, maar krijg nog genoeg van de vlucht mee om te constateren dat een dagvlucht van 11,5 uur erg lang is. San en ik zitten achterin en wagen ons er af en toe aan te gaan kijken hoe het bij pa en ma is, maar pa slaat zich er prima doorheen. Het is ook een zeer goede en rustige vlucht.
Eenmaal geland op Kaapstad komen San en ik zowat als laatsten uit het vliegtuig en dat betekent dus weer lange rijen voor de douane… en vervolgens ook als één van de laatsten bij de bagageband en dat was niet erg handig… Kees mist zijn tas. De band is verder leeg, dus gaan we naar de KLM balie en alle formulieren worden ingevuld. Nu dus hopen dat hij met de vlucht van morgen komt. We gaan op weg naar de uitgang en zien dan nog in de hal een paar Belgen staan met bagagekarretjes en Tien ziet de tas van Kees ertussen! Wij blij en we krijgen meteen de tas. Maar later snappen we eigenlijk die Belgen niet zo, want ze wisten dat het hun tas niet was en waren niet zo slim geweest om hem terug naar de band te brengen. Zou het dan toch waar zijn wat ze over Belgen zeggen? ;-)
Kees had dus voor Jan Joker de formulieren ingevuld en gaat dus weer terug naar de KLM balie om te zeggen dat de tas boven water is.
Na het pinnen van de eerste Afrikaanse Randen nemen we een taxi naar het hotel wat zowat op het terrein van het vliegveld ligt. Bij beide auto’s stappen we in op de bestuurdersplek, even wennen dat links rijden!
In het hotel drinken we nog wat en nemen we de dag van morgen door, maar om half 1 gaat dan echt het lichtje uit, wat vermoeiend zo’n vlucht! ;-)

2: Zondag 23 september 2007

Vliegveld Kaapstad --> Hermanus
Walvissen kijken

We hebben allemaal erg lekker geslapen en het ontbijtje smaakt ons ook erg goed. Als de tassen gepakt zijn, gaan Kees, San en ik naar de aankomsthal lopen om het busje te regelen. Prima busje alleen zit er niet veel profiel op de banden. Geen probleem, want dan zetten ze er even nieuwe onder. We worden naar het hotel gebracht en we hebben de koffie en thee nog niet op of het busje staat alweer voor de deur: op naar Hermanus!
We vallen van de ene verbazing in de andere of beter: van de ene spookrijder in de andere... En omdat het er zoveel zijn, hebben we ons aangepast en zijn wij ook maar links gaan rijden!
Het is wel flink wennen, want naast het links rijden, moet je ook links schakelen, hebben ze 4-stopskruisingen, andere wegbewijzering enzovoorts.
We nemen de kustweg naar Hermanus en helaas trekt het busje iets te veel naar links waardoor Kees de stoeprand van een brug raakt… een flinke knal en jawel een lekke band. Kees rijdt hem netjes naar de kant en pa en Kees gaan de band verwisselen. San en ik lopen (met gevaar voor eigen leven!) nog even terug langs de weg om de resten van de wieldop op te halen. Er is niet veel meer van over! Het Mercedeslogo hebben we maar bewaard, stel je voor dat ik ooit nog eens een surprise voor Kees moet maken!
Vlakbij Hermanus regent het en nog even in de file staan ivm het walvisfestival, maar niet eens veel later dan gepland zijn we in ons hotel, erg grappig koloniaal huis en de kamers zijn groot en vol met antiek meubilair. We zetten de tassen neer en lopen dan via de "kusweg" naar het dorp en zien al wat walvisstaarten, maar het is niet veel. De zee is wild en ik denk dat de dieren daarom niet zo'n zin hebben om boven het water uit te springen. Uiteindelijk zwemt er wel eentje vlak langs de kust en ik ren naar het water om hem te kieken. Pa komt achter me aan, want ik loop daar met mijn tas en je kan nooit weten.. hihi Als ik een paar plaatjes heb: "ok, gaan we? Je hebt ze nu toch" "Nee pa, je moet daar lekker voor gaan zitten en blijven kijken"
Pa moet ten aanzien van het wild nog wat geduld (en passie?!) kweken!
In Hermanus is het erg druk vanwege het walvisfestival en even snel eten lukt dan ook niet. We belanden bij Whimpy’s en dat valt niet erg tegen, ik geniet erg van mijn tonijnsandwich en bananenwafel toe.
We gaan terug naar het water en zien wat meer walvissen. De walvissen die ver weg zijn, springen en gooien hun staarten boven water en vlak voor ons zwemmen ze alleen rustig langs, maar dan wél eentje met jong! Het blijft hoe dan ook erg spectaculair om die kolossen zo langs de rotsen te zien zwemmen. Dan begint het te regenen en verschijnt de regenboog over de baai van Hermanus, wat geweldig!!
We gaan terug lopen naar het hotel en bij het kantoor van Shark Lady blijven San en ik nog even om afspraken te maken voor het haaienavontuur van morgen. Helaas is er niemand, maar na bellen wordt ons beloofd dat er over 20 minuten wel iemand is. We regelen alles (waarom ga ik dit doen?!?!) en lopen dus terug naar het hotel. Kees en pa komen ons met het busje tegemoet en dat is best lekker.
's Avonds gaan we eten in het wijkje "Hemel en aarde" en San en ik drinken niet om zeeziekte morgen naar de haaien te voorkomen. Mijn beurt dus om de Bob te spelen en voor het eerst links te rijden. Nou, het is donker, het regent en ik zie dus geen lijnen op de weg, maar het valt mee, we komen heelhuids bij het hotel!
En daar wacht ons nog een heerlijke verrassing, want ze hebben nootjes en likeur neergezet en de elektrische deken aangezet, dat is lekker luxe gaan slapen!

3: Maandag 24 september 2007

Hermanus --> Kaapstad
Ochtend Ria, Frits, San en Mier naar de haaien

Vandaag is de grote dag... Naar de haaien!! Vroeg op en niet ontbijten. Kees brengt ons in 45 minuten naar Kleinbaai (net voorbij Gansbaai). Het is somber en donker weer, het bootje is klein en de zee wild... Oeps... En dan zegt pa wat ik denk: "Uhh.. dat bootje vind ik wel erg klein, geloof niet dat ik mee ga". Gelukkig was het geen probleem te annuleren en dus gaan San, ma en ik met nog een toerist op een bijna privé trip naar de haaien.
Na een ontbijt en de briefing gaan we naar de boot. De boot staat nog op de trailer en via een trap gaan we aan boord. Dan worden we het water ingereden en geeft ie plankgas, wat een power!! We vliegen over de branding de zee op. Na een kwartier varen, gaan we voor anker en kunnen we de duikpakken aan gaan doen. Van wat vissenkoppen stampen ze een prutje wat ze vermengen met zeewater en zo over het water gooien om de haaien te lokken. Het duurt zeker een uur voordat ze komen, maar het is wel meteen spectaculair! Wat een beesten zeg!! Eentje komt recht op de boot af en dat geeft zo’n waterverplaatsing dat we er kleddernat van worden.
We staan nog even aan dek naar de haaien te kijken, maar gaan dan de kooi in. Omdat er maar 3 kooigangers aan boord zijn, hoeven we niet te wisselen, heel veel luxe! We blijven dan ook meer dan een uur in de kooi. Het is steenkoud, maar met een plasje in het duikpak warm ik me weer op! Sssst… hihi.
Iedere keer als er een haai komt, duiken we onder. Op de boot zien ze beter waar ze aankomen en we horen dan ook steeds “left”, “front” enz en weten dat we onder moeten duiken en naar welke kant we moeten kijken. Het is zo vreselijk gaaf en tegelijk ook onwerkelijk. Ik wil steeds met mijn camera buiten de kooi om foto's te maken... Gelukkig heb ik steeds op tijd door dat ik dat beter niet kan doen... Pas als de kleine vissen door de kooi zwemmen besef je dat je niet in een dierentuin achter glas naar de haaien kijkt, maar er gewoon tussen zit! Naast me zitten niet zoveel dwarsspijlen en ik ben bang om met mijn been daar doorheen te gaan. Maar alles gaat goed en met de nodige beurse plekken van het schudden en vastklemmen in de kooi stappen we weer aan boord. Nog niet half uitgekleed of er komt alweer zo'n grote kop boven water, helemaal top!!!
Terug naar de haven is het ook nog een avontuur, want de branding is zo erg dat we met volle vaart voor de zeer hoge golven uit gaan, vlak bij de kant vol in de remmen! Erg spectaculair!! (maar de haaien waren spectaculairder hoor!) Ik ben erg blij dat ik het gedaan heb!!
Als we van boord gaan vraagt Tien, die blij is weer een walvis gezien te hebben, wat we gezien hebben… “HAAIEN!!!”
Onder het genot van een kopje soep bekijken we de dvd van ons avontuur. Hij is niet erg super, maar toch kicken genoeg om hem te bestellen.
In Hermanus kijken we nog even naar de walvissen en gaan San en ik nog even op internet kijken of we bericht hebben over ons bezoek aan Robben Eiland, helaas weer niet. Dan gaan we richting Kaapstad en wisselen we op het vliegveld even de bus om. Bus omwisselen? Ja... Kees heeft gebeld of we een nieuwe reserveband op konden halen, maar die hadden ze niet, dan maar een hele nieuwe bus! haha
Kees en ik zijn een lekker duo voorin: ik navigeer en Kees rijdt. We vinden dus ook zo goed als gladjes in het drukke Kaapstad ons hotel! Overigens een erg leuk hotel, gevestigd in een oude gevangenis vlakbij het trendy uitgaans- en winkelcentrum Waterfront. Hier blijven we nu 4 dagen. We lopen gelijk even naar Waterfront en eten daar. San en ik gaan ook nog even naar het kantoor van Robben Eiland, maar we krijgen hetzelfde verhaal als bij het hotel. Terug in het hotel ga ik niet meteen slapen, want ik “moet” natuurlijk nog even goed naar de foto’s van ons stoere haaienavontuur kijken!!

4: Dinsdag 25 september 2007

Kaapstad
Boulders Beach en Kaap de Goede Hoop

Eerst heerlijk buiten ontbijten met uitzicht op de Tafelberg (nu zie je die overal in Kaapstad wel, maar toch... ) Er staat een bezoek aan Boulders Beach (pinguins) en Kaap de Goede Hoop op het programma. Bij de receptie vraag ik naar Nemonde van de tourdesk, want met haar heb ik veel contact gehad voor een ticket naar Robben Eiland. Het enige wat ze heeft is een tour naar de Townships in combinatie met Robben Eiland. We hadden nog het idee gehad om de hele tour te betalen en dan alleen naar Robben Eiland te gaan, maar dat willen ze niet (snap het ook niet, maar ja). Ik wil heel graag dit keer wel naar Robben Eiland en pa, ma en ik besluiten de volgende dag de tour te doen. Kees, Tien en San gaan voor oa de botanische tuinen. De verdeeldheid (nu misschien beter apartheid te noemen… ) is een feit! We hebben dan alleen geen tijd meer voor de Tafelberg en daarnaast zijn de weersvoorspellingen ook nog eens niet zo best. We besluiten dus de Tafelberg vandaag te doen voor we naar Boulders Beach en Kaap de Goede Hoop gaan. Ik rijd naar de Tafelberg en het is erg druk tegen de berg aan... ook met parkeren, maar we hebben mazzel, want er is nog plek... langs de afgrond!!! Ik zet de bus wel neer, maar durf vervolgens mijn voet niet meer van de rem te halen. Uiteindelijk doe ik dat natuurlijk wel, maar dan blijkt dat er nog een raam open staat…. Omdat het water in mijn handen staat, zet Kees het contact maar even aan, terwijl ik op veilige afstand naast de auto sta.
Vervolgens moeten we best wel lang in de rij voor de gondel naar boven. Waarschijnlijk hebben meer mensen de slechte weersvoorspellingen voor de komende dagen gezien… Eenmaal in de gondel naar boven, ben ik bij de bestuurder gaan staan. Van vorig jaar weet ik namelijk dat dat deel niet ronddraait. Pa doet gezellig met me mee. Boven op de Tafelberg genieten we van het mooie uitzicht, helemaal top!! Wat minder top is, is dat mijn (meest gangbare) objectief van mijn fototoestel kapot gaat... Ik moet dus een fotozaak gaan zoeken om te kijken of het te repareren is.... Want wat moet ik 3 weken in Afrika zonder fototoestel?! Ik doe mijn uiterste best niet vreselijk chagrijnig te zijn en het lukt aardig (denk ik), maar hoop dat er een oplossing komt!
Op weg naar Boulders Beach lunchen we in Simonstown. Eenmaal bij de pinguins sneuvelt ook mijn zonnebril, het moet niet erger worden vandaag!
Daarna gaan we het Nationale Park van Kaap de Goede Hoop in en rijden we eerst naar Cape Point. Het waait er vreselijk, maar het uitzicht is prachtig. Dan rijden we ook nog even langs het zeer beroemde bordje “Cape of Good Hope” en ja, ook wij hebben erachter geposeerd! Eenvoudig is dit niet, want ze hebben ongeveer 4 bussen Japanners losgelaten en die zitten overal!
We eten vanavond in het hotel zelf. Ik ben dus lekker snel klaar om te gaan internetten en mijn weblog bij te werken. Het verslag staat er zo in, maar het laden van de foto’s wil niet lukken. De pc is ervoor beveiligd, jammer… Ik vraag het voor de zekerheid nog even na bij de balie en het klopt. Maar heel lief van ze: ik mag in het boekingskantoor zitten achter een niet beveiligde pc. Ik beheers me om geen misbruik van de situatie te maken en nog een paar weekjes Kaapstad te boeken… hihi Helaas lukt het opladen van de foto’s hier ook niet en daar baal ik wel van, want ik heb ruimte voor 200 foto’s gekocht. Beetje jammer als ik dat tijdens de reis niet kan gebruiken. Uiteindelijk staak ik tegen half 1 mijn pogingen en ik hoef zelfs niet te betalen! Prima service dus.

5: Woensdag 26 september 2007

Kaapstad, Townships en geen Robben Eiland

Gisteravond laat naar bed en toch een uur voor de wekker wakker.. Jammer, maar ik heb ook vreselijk liggen malen over mijn kapotte lens, Robben Eiland en het niet kunnen laden van de foto’s op mijn weblog. Daar bovenop heb ik gister ook mijn Lariammetje genomen, tja dan kan alles mis gaan!
Pa, ma en ik gaan de Townshiptour met een bezoek aan Robben Eiland doen, omdat dit de enige manier is om op Robben Eiland te komen. San, Kees en Tien hebben het er niet voor over om de townships te doen voor een ticket naar Robben Eiland en gaan met een soort van sight seeingbus naar de botanische tuin en het aquarium.
Wij gaan eerst naar het Sixth District Museum.. Wij drietjes zijn niet erg van de musea, maar hebben wel een leuk 'gesprek' met een moslim die een boek geschreven heeft en we kopen dan ook een gesigneerd exemplaar. Ik krijg het boek van pa en ma en hij zegt tegen mij dat ik maar bof dat ik dat van mijn ouders krijg… Wij gniffelen, want hij moest eens weten wat zij van mij krijgen! Daarna op pad naar de townships, pa schrikt zich rot dat we ook UIT de bus gaan, maar uiteindelijk geniet hij in een sociaal centrum wel van dansende kinderen enzovoorts. Het is vreselijk de wijken te zien, maar je voelt je ook wel super toerist om steeds alle ellende te gaan bekijken. Ondertussen krijgt onze gids een telefoontje dat de tickets voor Robben Eiland om 15 uur niet te krijgen zijn en dat het 17 uur wordt. Ik protesteer, want wij gaan vanavond naar Ria Bleiksloot (de gelijknamige nicht van ma). Na een aantal stops in de townships hebben wij en de anderen het wel gezien en maken we de gids duidelijk dat we de tour alleen maar doen voor de tickets naar Robben Eiland. Hij brengt ons daarna direct naar de haven en dan komt de gids glunderend terug van de kassa, omdat hij kaarten voor 14 uur heeft, nog mooier! Ik geef hem dus een flinke tip en ga helemaal happy op de foto met de kaarten. We gaan snel pannenkoeken eten voor het kantoor van Robben Eiland en ik maak stiekem een foto van een Chineesje dat haar pannenkoeken met stokjes zit te eten! De controle voor Robben Eiland lijkt wel op een vliegveld, maar uiteindelijk staan we op de steiger!! Daar laten ze ons een uur in de brandende zon staan en om 15 uur komen ze vragen of we de steiger willen verlaten zodat de 15 uur tickets er langs kunnen... “Onze” boot blijkt kapot en we moeten maar weg gaan... NO WAY!!! Eerst protesteren we met een groep van zo’n 30 man, maar het worden er steeds minder. We kunnen een tegoedbon krijgen die geldig is tot eind oktober en velen laten zich hiermee afschepen. Ik heb al maanden via internet geprobeerd kaarten te krijgen, dus ik weet dat zij Robben Eiland niet gaan zien deze maand. Ik blijf staan en waarschuw pa en ma dat ik erg emotioneel ga doen, want ik wil mijn zin hebben. We verlaten de steiger en gaan in de vertrekhal verder bakkeleien. Uiteindelijk heb ik om 17 uur kaarten voor de volgende dag om 7.30 uur!! We mogen met de boot van het personeel mee en kregen een privé rondleiding!!! Maar goed, eerst zien dan geloven natuurlijk! Ik ga nog even voor een nieuwe lens op pad en kan alleen de 18-125 krijgen of de 28-300. Ik wil liever weer een 18-200, maar ja weinig keus. De man gaat het nog voor me proberen en ik moet morgen weer langs komen, hij reserveert in ieder geval de 28-300 lens voor me. Bij een internetshop lukt het me nu wel om foto’s op mijn weblog te zetten en daar ben ik blij mee. Thuis waarschijnlijk ook, want met foto’s zijn ze sneller op de hoogte dan met het lezen van mijn lange verhalen! Op mijn kamer ligt als "troost" een fles met Amarulabonbons!!! Erg lief van Kees, Tien en San!
Vanavond dus op bezoek bij Ria Bleiksloot. Als kind wist ik dat er iemand was die hetzelfde heette als mijn moeder en die helemaal in Zuid Afrika woonde. Als het bij ons winter was, was het daar zomer. Dit verhaal had altijd erg veel indruk gemaakt en dus nu grappig om “die nicht in Zuid Afrika” ook te bezoeken. Ria heeft veel eten klaargemaakt, vooral lekkere amandeltaart. Het is wel vervelend dat ze 6 personen had verwacht en wij maar met z’n drietje komen… We proberen dus voor 6 te eten, maar het is echt iets te veel! Haar zoon Ian met vrouw en kind kwamen ook langs, erg leuk.
Terug in het hotel klets ik de dag bij met San. Niet te laat gaan we slapen want we moeten vroeg op morgen en hopelijk niet voor niets!

6: Donderdag 27 september 2007

Kaapstad, eindelijk Robben Eiland!

Vroeg ontbijten in verband met Robben Eiland. San, Kees en Tien ontbijten gezellig met ons mee, maar wij zijn nog gezelliger om voor 7 uur al weg te rennen naar Nelson Mandela Gateway. In de vertrekhal willen ze steeds onze tickets zien en ik krijg er de zenuwen van! Op de steiger komt het vrouwtje wat de tickets voor me geregeld heeft naar ons toe en we worden flink geknuffeld, het voelt toch wel als een special treatment. Dan varen we eindelijk weg! Het is echt! Het is leuk om zo tussen het personeel te zitten op weg naar hun werk. En dan zet ik zowaar voet op Robben Eiland! Met onze gids Lucas gaan we op pad, super! Nergens andere toeristen en rustige uitleg, erg indrukwekkend ook vooral. Niet alleen de cel in Section B, waar Nelson Mandela zat, maar ook de andere verledens van het eiland ten tijde van Wereldoorlog 2, als slaven eiland en als lepra eiland. Erg leuk zijn ook de pinguïns die overal over het eiland lopen, lekker eigenwijs. Fascinerend vind ik dat er ook nu personeel woont waar in de tijd van Nelson Mandela de bewakers woonden met hun gezinnen. Zelfs de school wordt nog gebruikt. In 1991 gingen de laatste gevangenen weg en in 1997 werd het eiland pas opengesteld voor toeristen. We zien het verblijf van Robert Sobukwe. Hij was medestrijder van Nelson Mandela en zat geïsoleerd gevangen, waardoor de 2 niet wisten dat ze zo dicht bij elkaar zaten, bizar. We zijn blij dat we voor de vakantie naar de film “Goodbye Bafana” zijn geweest, want dan heb je al wat indrukken en zegt het nog meer.
Terug in de haven van Kaapstad staan de andere 3 op ons te wachten en gaan we lekker koffie met gebak eten. Daarna naar de fotozaak en helaas geen 18-200, dus de 28-300 maar gekocht. In ieder geval kan ik weer fotograferen! We gaan ook nog even langs het kantoor om de BTW terug te krijgen, maar dan moet je binnen 7 dagen het land verlaten en dat willen we nog niet. We moeten dit dus later op het vliegveld doen.
Na de lunch gaan we de wijntoer doen. Dit is niet meer dan vliegensvlug langs twee wijnproeverijen en een ritje door Stellenbosch. Dit laatste is vooral erg leuk, omdat je heel veel van het Nederlandse koloniale verleden ziet.
Terug in het hotel ruiken we een fikse brandlucht... Overal bewakingsmannetjes en San en ik pakken de tassen... Uiteindelijk moet iemand iets verkeerds in de magnetron gedaan hebben. We kunnen met een gerust hart naar Waterfront om te eten en zetten onze tassen weer terug in de kamer. Bij het binnengaan van het winkelcentrum loop ik de vrouw van Robben Eiland tegen het lijf die de privétour voor ons heeft geregeld, omdat ik verteld had dat ik vandaag om 12 uur naar het vliegveld moest... Tja, het vliegveld was in ons geval de wijntoer... bijna net zo belangrijk en ik dacht toen een leugentje om bestwil. Ze begint me weer te huggen net als vanmorgen en ik heb enthousiast gezegd dat ik een super ochtend gehad heb, maar ze heeft vast later beseft dat ik de boel voorgelogen heb.. Voel me er lullig bij!! Maar goed moeten zij maar geen tickets voor een kapotte boot verkopen!


7: Vrijdag 28 september 2007

Kaapstad --> Johannesburg
Treinreis

In de ochtend lekker rustig aan gedaan. Ik heb heerlijk geslapen, want geen stress meer over Robben Eiland of lens. Na het ontbijt gaan we nog even naar Waterfront om wat boodschapjes voor in de trein en t-shirts voor de meiden te kopen. Ik loop steeds om me heen te kijken, bang om die vrouw van Robben Island weer tegen te komen. Dan om 11 uur in de taxi naar het station voor de Trans Karoo naar Johannesburg. Op het station is het wat chaotisch en we "slaan" alle mannetjes van ons af, ook eentje die later gewoon van het spoor blijkt te zijn.. De tickets zijn echter gecanceld omdat er nog niet betaald zou zijn... We moeten naar het kantoortje en onze plekken zijn nog vrij en we mogen mee als we maar betalen. Tja, er zit weinig anders op en dus betalen we, maar in de overtuiging dat ze hun geld nu 2 keer hebben, want Out in Africa heeft overal netjes betaald.
We gaan naar het perron en wachten op de trein. We hebben een coupé voor 2 personen in wagon 4 en 2 coupés in wagon nummer 7. Een overjarige Gestapo (we noemen hem “Schreeuwlelijk”) komt naar ons toe en zegt dat hij gaat proberen ook nog een coupé in wagon 7 erbij te krijgen, maar bij het instappen moeten we wel eerst naar de oorspronkelijke coupé. Eenmaal in de trein komt hij eerst naar San en mij. Hij moet mijn naam weten en die van San. Nou, op zijn lijst staat San met Kees ingedeeld en dus moest ik weg. Wij zijn niet bang van Schreeuwlelijk (nou een beetje dan..) en kunnen uiteindelijk uit leggen dat Kees op mijn plaats een paar wagons verder zit.
De treinreis is wel lachen, we hangen veel uit het raam en we zien verschillende landschappen en stationnetjes voorbij gaan. Tussen wagon 7 van pa, ma, Tien en Kees en onze wagon 5 zit ook de restauratiewagon. Helaas kunnen de coupés niet op slot en wandelen we om toerbeurt. Ik houd me vooral bezig met slapen... Ook errug lekker! Van ma krijg ik een zak zoute rijtjes, die Niek meegegeven heeft. San probeert nog wat over te houden, maar ik eet hem helemaal leeg! Jammie!
Het eten wordt in de coupé gebracht en ook ons beddengoed voor de nacht. Omdat Tien om 12 uur jarig is, maken we onze bedden op en wachten we tot de klok 12 uur uur slaat. Komt Gestapo nummer 2 ineens onze coupe binnen om te vragen of we uit gaan stappen. We zijn flink verbaasd en antwoorden "nee" en dan vraagt hij weer waarom we niet slapen. Wij vertellen dat we op iemand wachten, maar er is nog steeds een onbegrijpelijke blik in zijn ogen. Uiteindelijk druipt hij af. Om 12 uur gaan San en ik 3 wagons verder en de trein is compleet in nachtrust, beetje eng zelfs! We begrijpen nu wel een beetje Gestapo nr 2 die alleen in onze coupé nog licht zag. We durven in de “slapende” trein maar niet voor Tien te zingen, dus dat is dan weer mazzel voor haar!

8: Zaterdag 29 september 2007

Aankomst in Johannesburg
Tour door SoWeTo

Ik heb heerlijk geslapen vannacht, lekker op het gedengedeng van de trein. We krijgen ontbijt in de coupé, maar we vinden het leuker om in de restauratie te gaan eten en dus sluiten we onze coupé af met het gereedschap van Kees. Het is erg leuk en lekker om uitgebreid te ontbijten en Afrika door het raam aan je voorbij te zien trekken. Na 27 uur treinen komen we om half 4 in de middag aan in Joburg. We worden opgewacht door Abraham, die ons door SoWeTo gaat leiden. Eerst met al onze spullen in het busje door het gevaarlijkste stadscentrum ter wereld en toen door naar SoWeTo... Bij "de brug" mogen we er uit... Pa kan zijn geluk niet op natuurlijk!! Nog leuker wordt het als we met z'n zesjes moeten en de gids bij de auto blijft, maar we overleven het! Op één of andere manier willen de gidsen graag bewijzen dat het veilig is in SoWeTo. Daarna gaan we naar het rijkere deel van SoWeTo, waar we onder andere het huis van de gids bekijken, hij heeft het goed voor elkaar. We lopen een paar straten verder naar een lokale bar, waar we even wat drinken. De vrouwen bij de vrouwen en de mannen bij de mannen, het bier en het voetbal. Daarna rijden we met het busje nog wat rond langs de huizen van Winnie, Nelson en Tutu. We sluiten af bij het monument van 16 juni 1976 en dan brengt Abraham ons naar een restaurantje. Grappig, want ik ken het nog van mijn bezoek in 1996. Er is een buffet en het ziet er erg lekker uit, maar ben blij met de uitleg van de kok, zodat we de pens over kunnen slaan! Ik eet vervolgens toch iets minder smakelijk, maar de anderen vinden het lekker. Na het eten brengt Abraham ons naar het hotel en nemen we op de kamer bij Kees en Tien nog een borrel op de verjaardag van Tien.


9: Zondag 30 september 2007

Johannesburg --> Kiepersol

Door een zeer hard bed niet zo lekker geslapen, maar de douche maakt alles goed en het ontbijt is nog perfecter! Ik eet dan ook weer veel te veel en tonnetje rond rol ik naar de receptie waar Avis om precies 8 uur het busje voor de komende 10 dagen komt brengen. Dit keer helaas geen Mercedes, maar een Nissan. Voordeel is dat Kees niet alles zal doen om ook dat logo mee naar huis te nemen. Om 9 uur gaan we rijden, even weer goed opletten in de drukte van Johannesburg, maar het gaat weer top. Het weer is niet heel erg goed en we komen zelfs in regen terecht. En ja, dan geeft Kees maar plankgas en krijgen we een bekeuring… Risico van het vak!
Om 14 uur zijn we bij Chesnut Lodges en het is weer een fantastische locatie. Ze serveren alleen geen lunch en daarom rijden we naar het plaatsje Sabie en het barst er van de pannenkoekhuizen, dus gaan we voor de pannenkoek. We moeten wel even een sprintje trekken door de regen heen, jammer!
Na het eten gaan we nog een stukje rijden richting wat watervallen in de buurt, maar die vallen tegen. In de omgeving zien we veel verbrande bomen, maar het lijkt er toch op dat het om gecontroleerde verbranding gaat.
Terug in Chesnut Lodge bellen we “balloons over Africa” om te vragen of de ballonvaart van morgen doorgaat. Helaas pindakaas, hij gaat niet door. Gelukkig hebben we in ons programma rekening gehouden met een uitwijk naar dinsdag en we nemen morgen weer contact met ze op. Het voordeel is natuurlijk dat we dan morgen op ons gemak de panoramaroute kunnen doen, maar het is wel spannend of de ballonvaart dinsdag wel doorgaat.
We zijn nog even op de kamer en gaan dan onder de paraplu naar de eetzaal en we zingen “Sanneke en Miranneke onder moeders paraplu”. Onderweg vangt San nog even een spin boven het bed van pa en ma. Het is een avontuur op zich want San denkt even dat hij in haar boezem valt en valt dan zelf van het bed, bijna op een glazen tafeltje. Maar gelukkig ligt de spin op het bed en vangt San hem in een glas en zet ze hem netjes buiten. Echt een heldendaad!!
Na het eten ga ik het weblog nog even bijwerken en het laden van de foto’s gaat niet, want de eigenaar zit al op me te wachten om af te sluiten, wel lief dat hij wacht.

10: Maandag 1 oktober 2007

Kiepersol
Panoramaroute

Bij het wakker worden regent het heel hard en het is dus logisch dat de ballonvaart niet door is gegaan. We twijfelen even of we wel op pad moeten gaan, want met dit weer heeft de panoramaroute met zijn vergezichten weinig zin. Maar ja, in het hotel zitten is ook zo wat. Wij dus op weg voor een rondje Boukes Luck, 3 rondavels en Moholoholo rehalbilitatiecentrum. Kees en ik besluiten niet over Sabie te rijden, want dat hebben we al gezien, maar over Hazy View… Niet zo’n goede keuze, want we raken in de war over de weg. Het voordeel is dat we langs een kraampje rijden waar ze metalen wrattenzwijnen verkopen en die zullen we later niet meer zien. Tien koopt er 2. We gaan op weg naar Graskop en daar herken ik ineens de winkel waar ik mijn giraf gekocht heb! Destijds lag ik te pitten in de truck en had ik geen idee van waar ik was. Er is niet veel veranderd want de winkel ernaast heeft nog steeds van die lelijke grove giraffen te koop. Bij Bourkes Luck, begint ook ons geluk, want het is droog en het wordt zelfs lekker! Iedereen is verrast door de mooie uitslijpingen in de kloof en ik blijf het ook maar erg mooi vinden. De bruggen over de kloven vind ik minder prettig, maar heb het er graag voor over. Eindelijk kan ik mijn nieuwe lens even goed uitproberen. Onder andere met het fotograferen van de vele hagedissen die er rondlopen. Zelfs San gaat op haar knieën om ze te fotograferen!
Terug op het parkeerterrein koopt ma een houtsnijwerk met “the big five” erop, bij gebrek aan “the big six” natuurlijk!
We gaan wat te drinken nemen en pa gaat alvast zitten. Naast hem zit een Belgisch stelletje een lunchpakketje te eten en vanuit een boom schiet er een groene meerkat (aapje met de blauwe ballen) over de tafel en pikt haar appel. Ze schrikt zich echt kapot. Terwijl we nog staan te lachen, pikt een andere aap op het buffet een muffin. We houden ons dienblad dus goed in de gaten. We rijden verder en we komen steeds hoger. Er vliegen vrij veel gieren laag over en dat is kicken om te zien. Bij het uitzichtpunt van de 3 rondavels hebben we niet echt last meer van slecht weer, we kunnen alles erg goed zien en het is weer indrukwekkend. We blijven niet te lang, want om 15 uur is er bij Moholoholo rehabilitatiecentrum een rondleiding die we graag willen doen.
Net iets te laat komen we bij Moholoholo aan, maar we kunnen nog wel mee met de rondleiding. Dit is een opvangcentrum voor dieren, met name roofvogels en pa en Tien hebben er nog eentje op hun arm! Ik maak maar foto's, moet toch ook iemand zich voor opofferen!!
Het nijlpaardje Humphry van vorig jaar is weg, want hij was wat agressief en aanvallend geworden. Al met al toch een leuke rondleiding, al was het minder dan vorig jaar, toen we ook nog cheeta’s konden aaien. Maar ja, dat heb je al snel als je ergens voor een tweede keer komt. Terug in het hotel krijgen we de pooltelefoon van het hotel, zodat we morgen gebeld kunnen worden voor het wel of niet doorgaan van de ballonvaart. Na het eten niet te laat gaan slapen. De rosé heeft ons lekker soezig gemaakt.


11: Dinsdag 2 oktober 2007

Kiepersol --> Sabi Sand
Eerste gamedrive

We hebben een vreselijke nacht gehad. De pooltelefoon die we mee hadden gekregen naar de kamer kreeg per sms ook allemaal meldingen door van het toegangshek en betalingen. In het begin ging San steeds “opnemen” en de eerste keer stond ik al naast mijn bed om in de kleren te schieten en toen bleek het pas kwart over elf!!
Om half 5 krijgen we het trieste telefoontje dat de ballonvaart niet doorgaat, we balen vreselijk!
Na het ontbijt gaan we op weg naar Sabi Sand, nu wordt het "echt". Pa, ma, Kees en Tien zien nu ook de landschappen die ze voor ogen hadden bij Afrika. Het laatste stuk (zo'n anderhalf uur rijden) gaat over een gravelweg en zonder een 4-wheeldrive is dat toch heel anders... Lees maar gewoon: onprettig! We hebben wel de goede weg gekozen en dat is wel zo prettig, want “even terug” is er in dit geval niet bij.
De lodge maakt alles goed, helemaal top!!!
We zien de waterpoel van de webcam nu in het echt. Het meisje laat ons de kamers zien en we zien op het dak een gigagrote hagedis van zo’n 50 a 60 centimeter. Mooi voor de foto, maar als het meisje verteld dat hij met gemak je vingers afhapt wordt het minder… vooral als hij op ONZE lodge zit!!
We zetten de spullen neer en gaan wat drinken en relaxen, het is hier goed toeven. Ik ga ook nog even internetten en lees de reacties op het laatste bericht. Om half 5 gaan we gamedriven, we hebben onze eigen gidsen en jeep. Iets minder is dat nu ook mijn externe flitser van mijn fototoestel kapot is, maar ja... er zijn veel ergere dingen! (al begin ik wel te balen van alle schades)
We beginnen onze safari "gewoon" met een luipaard!!! Hij ligt in het zand zijn naam eer aan te doen, namelijk lui te zijn. Verder is het snel donker. We zien nog een kudde olifanten met een heel kleintje erbij, hij drinkt bij zijn ma en kan gewoon onder haar doorlopen! Dan stoppen we voor een hapje en een drankje in de bush (“koppie koffie stoppie” op zijn Zuid Afrikaans) en gaat het druppelen. Het wordt geen echte regen, maar het is niet wat ik wil!! Grrr...
Verder zien we nog waterbokken, impala's, zebra's, gnoe's, een jakhals, een duikertje, steenbokjes, springbokjes, nijlpaarden en buffels. Nog de neushoorn en de leeuw te gaan voor de big five, dat moet gaan lukken!
We eten door de regendruppels niet in de boma, maar op de ontbijtplek. Nog steeds in de open lucht, maar wel overdekt.


12: Woensdag 3 oktober 2007

Sabi Sand
Gamedrives!

We staan half 6 op om 6 uur op gamedrive te gaan, weer alleen met ons eigen clubje. Pa is niet helemaal lekker, maar gaat wel mee. In de eerste anderhalf uur zien we niet zo veel, maar dan ineens een goedmakertje met een familie neushoorn: pa, ma en kind! Alleen nog de leeuw te gaan om “the big five” compleet te hebben.
Vlak daarna ook nog een groep giraffen. Een jong heeft kennelijk jeuk en maakt gekke kapriolen om zich te krabben met een struik.
Vlak erna houden we een “koppie koffie stoppie” en kunnen we nog naar de giraffen kijken. Na wat gnoes, impala’s en kudu’s zien we een groep olifanten die zich niet echt goed laten zien op eentje na. Ook zie ik voor het eerst een mongoose, schattig beestje!
Terug bij de lodge ontbijten we en gaan we voor de gamewalk. Pa gaat niet mee en gaat zijn bed in. Vanaf de lodge is het een uurtje lopen. Ik ken dit wel, altijd een hoop voetsporen en poep kijken. Maar dit keer is het iets smakelijker, want na de poep van een wildebeest (Gnoe), olifant en neushoorn komen we langs de Marulatree (bekend van de Amarula!! Of was dat andersom..? )
Vervolgens lekker gerelaxt en pa en ma verhuisd naar de honeymoon suite! Hun kamer was nodig voor andere gasten en pa en ma worden er niet slechter van! Pa maakt erg veel gebruik van het bed, maar alleen niet zoals de meeste “honeymooners” dat doen… ahhh…
Ik ga weer even internetten, erg makkelijk hier en niet druk. Ik zie weer veel reacties en het is ook leuk om nu ook lezers van San, Kees en Tien en pa en ma te hebben. Ik doe het niet voor niets zeg maar.
Om half 5 vertrekken we zonder pa voor de avondgamedrive. We hopen op de leeuw om “the big five” compleet te maken, maar dat lukt niet. Wel zien we weer een luipaard en hoe! Ze is erg actief en we rijden haar met de auto achterna.
Waar de auto's in Kruger niet de weg af mogen, gaan we nu iets te ver door de bush, beetje meer ontzag voor de dieren mag ook wel... Ze liep vlak langs onze auto en dat was best eng!
Later zien we in het donker nog 4 neushoorns bij een modderpool en eentje ligt helemaal met de poten omhoog!! Schitterend!
Terug bij de lodge eten we in de boma, een met takken omheinde eetplaats met vuur in het midden. Er lopen ook veel beesten als spinnen, kevers en kakkerlakken (van het grotere formaat zeg maar! ), dus eten met mijn benen in mijn nek... het kan beter! Maar het zag er goed uit en de anderen (op pa na dan) hebben heerlijk gegeten. Pa is niet erg aanspreekbaar en met moeite krijgen we er een kopje thee in.
We besluiten de ochtendsafari over te slaan in verband met pa, waarschijnlijk dus geen leeuw meer spotten, want in Chobe is de kans klein, maar je weet nooit! 's Nachts krijg ik al de eerste verjaardags-sms-jes van Leo, Niek, Saar, Room, Alice en René, lief!


13: Donderdag 4 oktober 2007

Sabi Sand --> Polokwane (Pietersburg)
Reisdag en jarig!

Pa heeft redelijk geslapen, maar is nog lang niet de oude. Hij gaat wel mee ontbijten en we zien een kudde gnoes langstrekken, maak je ook niet dagelijks mee. Ik krijg veel cadeautjes, oa 2 (dezelfde!!) cd's met Afrikaanse muziek, een kilo drop, tasje met snoep van San, Sauna bon van de familie Regoord en een literfles Amarula!! Van pa en ma had ik voor Indonesië al een waterdichte fototas gekregen, die ik nu al voor de 2e reis gebruik!
In het tasje van San zit ook dropmentos... had ik me net in het begin van de vakantie uitgelaten over hoe misselijk ik daarvan word! Erg lullig voor San en dus maar uitgedeeld in het busje! hahaha
We gaan rijden richting Polokwane en tot het hek van Sabi Sand zien we nog wat beesten, maar helaas geen leeuw. Het is niet anders.
Na een uur hobbelen zijn we bij het hek aangekomen en horen we dat we onze pas hadden moeten laten tekenen in de lodge. De bewaker gaat "een plan" voor ons maken... We wachten dat plan maar niet af en na het geven van smeergeld kunnen we door!
De weg is gelukkig wat minder hobbelig dan heen, waarschijnlijk is de zandschuiver (vergelijk met sneeuwschuiver) erover gegaan. De weg naar Polokwane/Pietersburg is erg afwisselend en we doen diverse "landen" aan als Italië, Mexico (we kunnen San nog net tegengehouden om het liedje te gaan zingen!) en Scandinavië.
Ook zien we nog een giraf. De borden met waarschuwingen voor overstekende olifanten zijn in ons geval overbodig. Bij de middagstop is het ondertussen 35 graden. We zien een kat die een hagedis vangt en die laatste laat zijn staart los en dat ding kronkelt nog een minuut verder, bahhh...
Ik krijg onderweg veel sms-jes van collega’s, vrienden, familie en ook van de wintersportgroep. Veel van hen staan op een beurs en ze sturen allemaal een sms-je. Leuk!
Rond half 3 zijn we in Pietersburg en zonder pa gaan we nog even lunchen. Het is een aangename wandeling tussen de paarse bloesembomen (Jacaranda bomen) en mooie omheinde huizen. Ik bestel een tosti salami/kaas en de ober vraagt “single or double”. Voor een tosti lijkt me double wel handiger, maar ik krijg gewoon 2 giga grote tosti’s! Ik zit weer bommetje vol.
Voor pa krijgen we een boterham kaas mee. We zijn wat gaar en de meesten gaan een dutje doen. Om 7 uur eten we nog even in het hotel, maar we zijn niet erg hongerig natuurlijk. Bij pa en ma drinken we nog wat op de kamer en dan gaan we vroeg pitten om morgen bijtijds naar Botswana te kunnen vertrekken.

14: Vrijdag 5 oktober 2007

Polokwane (Pietersburg) --> Francistown
Reisdag

Ik heb voortreffelijk geslapen en pa is ook weer zo goed als de oude, dus ik doe vandaag mijn verjaardagsslinger om!!
We hebben een lange weg te gaan naar Francistown in Botswana. Het is een lange saaie weg en we moeten dus ook de grens over, wat lang kan duren... Kees wil niet mijn korte route en dus nemen we de adviesroute van Out In Africa wat een flink eind om is en dan rijden we ook nog een stukje verkeerd bij Potgietersrus. Nu we vanaf de andere kant komen staan er wel netjes borden met N11 richting Botswana. De grens van Zuid Afrika (uit) gaat snel en bij de grens van Botswana (in) gaat de persoonscontrole snel, maar de betaling voor de auto duurt en duurt en duurt... Na een uur zijn we zowaar klaar. Ondertussen is het buiten noodweer met vreselijke regen en onweer... Inmiddels weten we dat het door Kees en Tien komt, ze hebben zelf gezegd: “waar wij op vakantie gaan regent het!”. Ach, we zien het maar als ontwikkelingswerk voor het droge zuidelijk Afrika. Je zou je bijna afvragen of ze al in midden Afrika geweest zijn!
(daar staat het op het moment blank) We rijden nog een stukje achter een trage truck, maar we maken ons niet druk, want achterop staat "hakuna matata" (maak je geen zorgen!). We hebben hem toch maar ingehaald! De weg is verder erg ééntonig en er is bijna geen ander verkeer. Het hotel in Francistown is netjes en Kees, Tien, pa en ma hebben een schattige kamer op palen aan de rivier. De rivier staat overigens droog hoor, misschien moeten we Kees en Tien hier achter laten! hihi
Ze doen weer even moeilijk bij het inchecken over een kamer die niet betaald is, dus San en ik steken weer even van wal en weg is het probleem!
We gaan even lekker wat drinken op het terras met live muziek. Ma en ik nemen dubbele Amarula’s, maar die zijn ook zo weg… Daarna heerlijk gaan eten van het buffet met onder andere impala en struisvogel. Ik ben lekker voor een kip/rijsttroepje gegaan. Ik probeer daar nog te gaan internetten, maar in het scherm komen alleen maar virusmeldingen... laat maar!!!


15: Zaterdag 6 oktober 2007

Francistown --> Maun
Reisdag

We hebben 500 km naar Maun voor de boeg. Dit is werkelijk 1 lange saaie weg, dus ik hoef niet op de kaart te kijken en ook voor de passagiers is het niet leuk, het landschap is dodelijk saai... Op een paar dingen na dan, want overal overstekende koeien, ezels, struisvogels en geiten, meestal grappig, maar soms ook schrikken als ze ineens de weg op komen, maar Kees doet het goed, niet eentje geraakt! Uiteindelijk zien we een aantal gieren en maraboes langs de weg die een (waarschijnlijk) aangereden dier eten... We concluderen dus dat het aanrijden van een dier, geen schuldgevoel hoeft te geven, want je voert dan de gieren en maraboes!
We lunchen in Gweta bij Baobab Planet, het hotel waar we na Maun logeren. Erg leuk en heel veel mooie baobabs. De toasted sandwich tonijn is niet te versmaden, die ga ik overmorgen zeker weer nemen!
In Maun is het even flink zoeken naar een pin met Cirrus, maar bij het vliegveld vinden we hem! We kunnen weer eten..
In Audi Camp hebben pa, ma, Kees en Tien een tented lodge aan de rivier (nu wel met water!). San en ik hebben een kalere tent achteraf. Primitief (we moeten lopen voor de wc en douche), maar we kijken uit op de kleine tentjes van de safaritruck (ons ding van andere reizen) en dan zitten we maar erg luxe op een bed met ook nog eens stroom in de tent. Ik ga nog even internetten, maar de computer is een sloom ding en halverwege mijn bericht gaat de baas afsluiten.. jammer, foto's laden gaat hier dus zeker niet lukken.
In de tent schrijf ik nog mijn verslag en dan schrik ik me wezenloos van een spin die langs het tentdoek naast mijn bed omhoog loopt... Ik zit bij San op bed en de spin zit stil... We kijken eens goed, deze is ook voor San te groot om te vangen en er zit niets anders op dan Kees en Tien te bellen. Even later komt Kees helemaal vanaf de andere kant van de camping aanlopen. Hij pakt hem in een doek. Ik schijn buiten bij met de zaklamp en zie eigenlijk geen spin uit de doek komen. Na een grondige inspectie zien we hem ook niet meer in de tent... Ik verlang naar mijn kleine safaritentje die ik hermetisch kan afsluiten!! Niet helemaal gerust ga ik weer liggen, maar door vermoeidheid toch lekker in slaap gevallen en geen enge dromen, gelukkig was het niet op een Lariamdag, want dan was het vast anders gelopen!

16: Zondag 7 oktober 2007

Maun
Okavango Delta

Om half 9 staan we aan de waterkant bij de lodge klaar om een boottocht door de Okavango Delta te gaan maken. Eerst de rivier af en dat duurt al anderhalf uur, dan zijn we bij het punt wat ik ken van de mokorotocht van vorig jaar, vanaf hier gaan we de delta in.
Het is bloedheet in de delta, maar door de snelheid van de motorboot vangen we veel wind wat erg welkom is. We zien aan de rivier vooral veel grazend vee, mensen en vogels. Eén van de vogels is de zwarte ooievaar... Kennelijk om zwarte kindjes te leveren!
Tijdens de lunch wordt San getroffen door de hitte en moet gaan liggen. Heel vervelend, want ze moet nog zo'n eind door de hitte terug. Maar gelukkig knapt ze iets op en wil ze zelfs de lange route terug. We denken via de hippopool te gaan, maar krijgen een vaag verhaal dat die te ver weg is. Nou, vorig jaar waren we met de mokoro om 3 uur terug en redden we het wel, de gids is vast bang of heeft geen zin. Dat laatste zou best kunnen, want meneer zegt niets, doet lomp en ik moet vaak mijn blote voeten in veiligheid brengen voor zijn lompe maat kano! We zien overigens vandaag wel olifanten, zebra’s, kikkers, wrattenzwijnen, veel vogels en aan de rivier veel ezels, koeien en geiten. Ook veel kinderen aan de waterkant die allemaal zwaaien.
De stuurman heeft het zwaar, want de motor heeft kuren en alle andere motorboten varen ons steeds voorbij. Hij moet de hele dag de motor opnieuw starten. Ik word er moe van, laat staan hij!
De rivier terug duurt weer erg lang, we zijn flink verkleurd allemaal en willen douchen. Die douche is overheerlijk en het eten erna ook, maar vooral het drinken, want je verliest toch wel wat vocht met die hitte. Tijdens het eten praten we na over de delta. Iedereen heeft het ondanks het gemis van hippo's erg leuk gehad!!


17: Maandag 8 oktober 2007

Maun --> Gweta (Makgadigadi Zoutpannen)
Reisdag

We worden wakker in ons tentje en vandaag geen safarigroepen om vanuit bed naar te kijken, maar wel een Nederlands stel wat vreselijk onlogisch aan het pakken was, toch ook leuk om naar dat gestuntel te kijken!
Na het ontbijt en inpakken van de tassen ga ik afrekenen. De dame heeft aan barbonnen een rekening van 1251 pula en dan nog een bon van de boot van 2000 pula. Ze zet het bedrag van 2000 onder de 1251 en kijkt ernaar. Dan pakt ze haar rekenmachine en kennelijk weet ze ook niet hoe die werkt en dus vraagt ze me of ze de bonnen apart met me kan afrekenen!
We rijden vandaag van Maun naar Gweta, ongeveer 200 km. Dezelfde saaie weg met wederom veel overstekende koeien, ezels, geiten, struisvogels en duizendpoten! Ik ben wel bang dat een aantal van die duizendpoten nu platvoetjes hebben...
Aangekomen bij Planet Baobab worden we opgewacht door een dame die ons vochtige handdoekjes geeft om ons op te frissen. De kamers zijn nog niet klaar en daarom lunchen we eerst en komt de gids in verband met de activiteiten in de middag. Het quadbiken gaat geen succes worden, omdat door de regen er veel modder is en daarnaast is het alleen naar de zoutpannen al 1,5 uur enkele reis in een truck. Ik (lees mijn darmen) ben ook niet in de beste staat om achterop te gaan...hihi
We kiezen dus voor een ritje naar een waterpool met fossielengedoe. Kees is inmiddels ook "slachtoffer" en Tien blijft bij hem en dus gaan San, pa, ma en ik alleen.
Dan krijgen we de kamers te zien en het zijn 2 vierpersoons rondavels, die erg leuk zijn ingericht.
We gaan naar de waterpool en bij de eerste uitleg over stenen voel ik me niet lekker en ga ik in de truck liggen, later komt ook pa, erg gezellig voor die gids. Als de gids, ma en San ook terug zijn, drinken we wat en de gids vertelt leuke verhalen. Overigens gaat die gids uit zijn stekker als ik zeg dat we geen hippo in de delta hebben gezien, onmogelijk volgens hem. Fijn dat ik mijn mening bevestigt krijg!
Terug bij Planet Baobab eet ik niet mee. Ma vlucht na de soep naar haar rondavel! Het is wat met die VanderBent-party (zo staan we te boek in de hotels!).
Bij mij kan de lol helemaal niet op als ‘het’ er aan 2 kanten tegelijk uit komt. Vooral San is daardoor de klos, want zij ligt het dichtst bij het toilet…..


18: Dinsdag 9 oktober 2007

Gweta --> Kasane
Reisdag

Ik ben nog niet echt beter. We hebben onze laatste dag in onze bus en het is zo'n 400 km. Ik ruil met San van plek... Ik durf haar de "zware" taak van navigator wel te geven, daar we op de route van vandaag maar 1 afslag hebben richting Kasane!
De lodges in Kasane zijn helemaal top, een vreselijk mooie ligging aan de Chobe rivier en een mooie groene en bloemrijke tuin. De lodges zelf zijn ook weer erg leuk, Out in Africa heeft goede locaties uitgezocht vinden we.
Ik ga nog even liggen op bed en San gaat een trail doen. Ik schrik op een gegeven moment van herrie op het balkon en het blijken apen! Ik moet er dus uit om foto's te maken, erg grappig hoor! San is snel terug, omdat de route afgezet is, waarschijnlijk iets te gevaarlijk zo langs de rivier, want er hangen overal borden met de waarschuwing voor krokodillen en nijlpaarden.
Voor het eten gaan we nog even door de tuin richting het steigertje. Ook hier weer waarschuwingen voor de krokodillen en nijlpaarden. We zien ze niet, maar horen de hippo's wel! In de tuin lopen ook een aantal hertjes rond.
We eten buiten op een terras bij kaarslicht, alleen waait dat steeds uit en moet pa het weer aansteken. Dat is mooi, want dan verveelt pa zich niet zo tijdens het eten!

19: Woensdag 10 oktober 2007

Chobe
Jeepsafari en sunsetcruise

We hebben om 6 uur al een gamedrive en we gaan natuurlijk voor de leeuwen! Ik vertel de ranger dat we al veel gezien hebben maar nog geen leeuwen. Hij zegt dat er veel bij de rivier moeten zitten en dus rijden we direct naar de rivier. Andere jeeps staan stil bij wrattenzwijnen, kudu’s enzovoorts, maar wij racen er omheen. Bij de rivier zien we een groep wilde honden, wat best zeldzaam is. Maar dan liggen er verderop 3 leeuwen aan een impala te kluiven... kicken!! Onze Big Five is COMPLEET!!!
Aan de andere kant ligt nog een groep leeuwen met veel welpen.
Er ligt een dode olifant in de rivier en er omheen zwemmen krokodillen en hippo's, mooi en uniek schouwspel!
Als we hogerop een koffiestop houden zien we beneden aan de rivier een kudde olifanten en wat andere beesten water drinken, ook weer fantastisch! Aan de andere kant zit een visarend in de boom en dat is nu op ooghoogte, mijn dag kan niet meer stuk!
Als we dan weer richting de lodge gaan, staan we ineens vlak naast een stel olifanten. We blijven staan en een wijfje met jong loopt achter onze truck om en dan zien we dus aan beide zijden olifanten, heel dichtbij!
Deze middag doen we rustig aan en San en ik liggen even aan het zwembad met uitzicht op de rivier, wat hebben we het weer slecht... hihi
Na de lunch ga ik mijn fotogeheugenkaarten schonen, want ik heb vanmorgen wel heel veel foto’s gemaakt. We bespreken ook een gamedrive voor morgenochtend. Het is zo mooi en we redden het net voor onze pick-up naar Vic Falls.
Aan het einde van de middag gaan we voor de sunset cruise over de Chobe rivier en weer is alles toppie. Het weer alleen niet, erg donker en af en toe een spatje regen, maar we moeten het positief benaderen, het had ook kunnen gaan hozen...
Aan het eind worden we getrakteerd op een groep mannetjes olifanten die eerst netjes in een rijtje lopen en vervolgens de rivier oversteken. Daarna komt een hele kudde wijfjes met jongen naar de rivier om te drinken en te badderen. Verder zien we een visarend die haar jong leert vliegen, uniek!
We zijn helemaal in ons element na ook veel vogels, kroko's, buffels, waterbokken, kudu's, impala’s enz. Pa heeft eindelijk “zijn” hippo’s ook goed gezien!!


20: Donderdag 11 oktober 2007

Kasane --> Vic Falls
Gamedrive
Watervallen bezoeken

Vroeg op voor onze “bonusgamedrive”. Pa blijft lekker bij de lodge met de apen, die vindt hij geweldig. Wat hebben we nog te wensen na alles wat we gezien hebben en dus geven we de ranger een rijtje van luipaard in de boom, mannetjes leeuw, kill... Gelukkig moet hij er ook om lachen. Bij de rivier ligt een grote groep leeuwen (die grote groep met welpen hadden we gister ook gezien) op het open veld aan een jong olifantje te kluiven... Niet hun favoriete voer, maar omdat het niet erg droog is, komt er niet veel wild naar de rivier en tja, dan is het olifantje de klos..
De dode olifant in de rivier is inmiddels wat verder gedreven, maar gelukkig nog niet in een verre staat van ontbinding.
Ook zien we een groep hippo's die twee aan twee met de bekken open staan te stoeien (lijkt wel een judoles ofzo..). Ze doen dit om te oefenen voor de gevechten van volwassen mannetjes om de groepen wijfjes. Dan gaan we weer hogerop Chobe in en zien we midden op een zandpad een hippo liggen... wij denken dat dat nijlpaard dood is, maar hij beweegt nog iets... Het ziet er niet leuk uit: schrammen op zijn rug en witte vage ogen... We vragen de ranger dus of de rangers hem dan niet met een kogel uit zijn lijden kunnen helpen... Hij gaat hard lachen, want het beest heeft alleen een gevecht om macht in de groep verloren en ligt alleen maar bij te komen... Wij, zogenaamde dierenliefhebbers, hadden hem "gewoon" de kogel gegeven!!
Op de terugweg zien we nog de favoriet van Tien: het wrattenzwijn.. en nog eentje! Ze zijn in een kuil aan het graven en we kijken toe als er ineens nog een koppie boven het zand uit komt!! Erg komisch, maar ik denk dat je er bij moet zijn!
Terug ontbijten we en pakken we de tassen. Het busje van Lokuthula lodge van Vic Falls is lekker bijtijds. We zijn snel bij de grens en dan begint het gedoe van de briefjes, maar we gaan er relatief snel doorheen. Als we de bus weer in willen, maant de chauffeur ons door het hek te lopen... wij doen dat en dan gaat hij keren... Oeps... Ook San en ik krijgen nu kriebels al doen we heel relaxt tegenover pa. Gelukkig zet hij hem in zijn achteruit en gaat dan onze tassen uitladen! Wat blijkt, we worden vanaf de grens weer door een andere bus opgepakt! Fijn dat we er zo achter moeten komen.
Als we bij Vic Falls aankomen zien we de waterdamp al flink boven het landschap uitkomen, dat is goed, dan stroomt er veel water! De lodge is weer grappig, we hebben eigenlijk een groot huis met 3 slaapkamers en 2 badkamers en verder de faciliteiten van het hotel. San en ik hebben de zolderetage met uitzicht op Vic Falls National Park, dit gaat weer lukken!
Op het terras bij het hotel kijken we over een waterpool (veel olifanten en buffels) en het nationale park uit, goed stekkie dus. San en ik gaan de activiteiten voor morgen confirmeren en betalen. Op hun beeldscherm zie ik een mail staan van een ongeluk gister... er is een toerist overleden bij het raften... Gelukkig staat dat niet op ons programma. Wij gaan dus voor andere dingen en alles is geregeld.
We nemen het hotelbusje naar de watervallen en lopen helemaal langs de watervallen. Het is wat somber weer en daarom niet echt een scherpe regenboog in de waterdamp boven de watervallen, maar het blijft een mooi schouwspel.
San en ik slapen dus op de zolder waar de nodige kieren en een open gat zijn en daarom gaan we onder de klamboe slapen. Maar al snel hebben we een grote mot in de "tent". Hij zit bij San en kruipt onder haar laken. Dit keer hang ik de held uit en mep hem dood. Daar hebben we geen last meer van!


21: Vrijdag 12 oktober 2007

Vic Falls
Wandelen met leeuwen
Helicoptervlucht
Safari op de rug van een olifant

Vandaag een drukke dag en we splitsen een beetje op. San gaat in haar eentje voor een microflight (weten haar ouders nog niet), pa en Kees gaan vissen op de Zambezi en Tien, ma en ik gaan voor de wandeling met leeuwen. We krijgen allereerst een briefing en moeten papieren tekenen. Het is een rehabilitatiecentrum en allemaal wat minder kitsch dan verwacht. De leeuwen die terug moeten naar het wild zitten in een park in Harare en worden niet tam gemaakt met mensen. Hier zitten leeuwen die niet meer terug kunnen in het wild, omdat ze aan mensen gewend zijn, maar met dit “werk” wel flink geld verdienen ten behoeve van behoud van de leeuw in het wild.
De eerste groep van 3 leeuwen is 17 maanden oud. We gaan met ze op de foto en dan gaan we met ze lopen. In het begin loop je continue op te letten waar die beesten lopen en aan het einde loop je lekker te kletsen (oa met een Australisch stel) en lopen de leeuwen als honden tussen de groep door! Er zijn geen hekken om het terrein, maar er lopen wel bewakers om op te passen of er geen olifanten het gebied in komen. Ma pakt (volgens instructie) een leeuw bij de staart en noemt hem Rosa (zo gaat hun nieuwe hond waarschijnlijk heten naar ROmi en SAra). Ik film het en die Australische man verbetert ma iedere keer als ze Rosa zegt, want die leeuw heet anders. Het mooie is dat ma hem niet hoort, dus echt een aaneenschakeling van "kom maar Rosa...." "no, his name is..." enz Later heb ik hem het maar even uitgelegd.
Bij het ontbijt krijgt Tien een sms van Kees.... ze hebben net zoveel vis gevangen als op Terschelling... niets dus! Ik vind de Australische man op Chris Bieze (sinterklaas) lijken en vertel hem dat. Omdat hij sinterklaas niet kent, noemt hij zichzelf steeds Santa Claus… Ook goed!
Terug in het hotel blijkt dat Kees in de 5 minuten bonus nog een grote vis gevangen heeft. San komt ook terug en heeft de microflight overleefd, maar ze lijkt meer avontuur beleefd te hebben aan de reis er naar toe (met Japanners). Hoewel, haar opstijgen, terug om het fototoestel te halen en weer op stijgen is ook "goed" bevallen!
Dan gaan we met z'n allen naar de helicopter. Hiervoor moeten we de grens met Zambia over, flink stempels halen. Maar daar zien we lange rijen in verband met “bordershoppen”. Dat heb ik in het verleden ook gezien, maar toen meer voor de luxe goederen, nu is het helaas ook voor simpele boodschappen... De situatie in Zimbabwe is echt triest...
We piepen ook nog voor bij het douaneloket en dat schijnt normaal te zijn, maar wij voelen ons er een beetje vreemd bij.
We gaan met een 6 persoonshelikopter de lucht in en het is weer erg mooi. Ik weet van de 2 rondjes, een keer linksom en een keer rechtsom en dus wacht ik geduldig tot de watervallen aan mijn kant komen. Het is niet zo’n goede zet, want ik krijg de watervallen niet goed meer in beeld. Gelukkig heeft de rest het goed gezien en voor hen is het nieuw, dus gewoon top! (duurde even voor ik het zo positief kon benaderen hoor! )
Terug bestellen we maar 3 sandwiches... we raken volgevreten na al het uitgebreide restaurantvoer... Maar het is warm en je moet blijven eten en drinken, dus samen delen.
Dan splitsen we weer op en gaan Kees, Tien en San voor een gamedrive inclusief diner en gaan pa, ma en ik voor de olifantenrit. Het is een flink stuk rijden over een "bumpy road" en dus nog even lekker Afrikaans. Na de instructies krijgen we wat verhalen. Zo is er eentje als jong door een (wilde) bul gebracht naar het kamp. De dag erna kwam de bul nog even kijken en kennelijk was alles goed, want daarna hebben ze hem niet meer gezien! Verder hadden ze er eentje die er vandoor is gegaan (hekken kennen ze niet), maar toen na 4 maanden het eten schaars werd, was hij terug gekomen. De volgende winters was hij 2 en 1 maand weg en daarna niet meer. Ze rijden niet op hem, want anders moet je je paspoort meenemen, omdat je nooit weet waar je uitkomt!
Dan komen de olifanten aanlopen en kunnen we via een hoge stellage opstappen. Er loopt ook een kleintje bij, die meeloopt om te oefenen. Ik zit op haar ma en daarom kan ik genieten van het onder mijn olifant doorlopen van die kleine. Even gaat het kleintje ook nog drinken! Het is een mooie avond met een mooie rode avondzon over het Afrikaanse landschap, hoeveel beter kun je deze unieke reis (met pa en ma) afsluiten?
Halverwege staan pa en ma wat dichterbij en pa had wel eens comfortabeler gezeten. Ma vindt het, ondanks haar (kunst)heupen meevallen, althans dat zegt ze. We steken ook nog een watertje over en dan begint de truc van het afstappen. Ik zie het al helemaal voor me hoe pa met zijn zere kont van het beest af moet komen, maar ook dat valt mee. Ik heb dus alleen de voorpret gehad!
Pa lokt nog een hertje en voert hem, ma en ik kopen souvenirs, onder andere een shirt voor Tien met wrattenzwijntjes.
Pa zegt dat hij over een paar weken pas zal beseffen wat hij allemaal gezien en meegemaakt heeft, maar ma is nu al ontroerd... Het maakt me blij!
Op de terugweg krijgen we nog even een bonus van 2 leeuwen langs de weg. In het hotel eten we ter afsluiting met z'n drietjes (de anderen eten tijdens de gamedrive). We hebben een plek aan de rand van het terras met uitzicht op de waterpool en er staan veel olifanten en de zoveelste bonus is er dan in de vorm van hyena's, is de lijst van pa en ma nog completer dus!
Het eten komt onder stolpen aan en we genieten van een heerlijke afsluiting van 3 mooie weken Afrika... We zijn alle tegenvallers van geen ballonvaart, geen quadbiken en darmstoornissen alweer vergeten!


22: Zaterdag 13 oktober 2007

Vic Falls --> Johannesburg --> Amsterdam
Terugvlucht

Ma en ik gaan nog even naar de winkels van Vic Falls om naar houtsnijwerk te speuren. Helaas zijn er niet de mooie dingen die ik zoek (voor mezelf en Jo en Lo), maar ma koopt een klein houten schaaltje en een stenen beeldje. Ik wil graag een houten olifant, maar ze komen met vreselijke modellen aan. Ik laat me steeds weer verleiden mee te lopen, maar vind “mijn” olifant niet.
Terug bij het hotel wachten we op het transferbusje naar het vliegveld. Het inchecken duurt erg lang. Het is een klein vliegveld, dus lekker makkelijk met het zoeken van de enige "gate"!
We gaan netjes om 15.30 uur de lucht in en landen om 17.00 uur in Johannesburg. Daar is het nog wel even lastig, want wij moeten inchecken voor de KLM vlucht naar Nederland en dat kan pas vanaf 18.30 uur. We moeten eerst in de rij voor de douane. Na wat winkelen weer terug naar de incheckhal en nadat dat eindelijk is gelukt, mogen we weer in de rij voor de douane... Zo komen we onze wachttijd wel door! Kees en ik gaan ook nog even in de rij voor belastingteruggave. Ik in verband met mijn lens en Kees in verband met een gouden bedeltje wat hij voor Tien gekocht heeft. Ik ben verbaasd en vraag hem van alles over wanneer en met wie hij dat dan gekocht heeft. Ik zie wel het grijze zakje van de juwelier, maar hij laat het aan de medewerkster zien als ik mijn lens pak. Ach ja, ik zie het wel als Tien het gekregen heeft.
Dan eten we wat en ik ga nog even internetten. Om 22.30 uur zien we elkaar weer bij de gate. De KLM-vlucht gaat ook netjes op tijd weg, maar dat heb ik al niet meer mee gekregen... Ik ben namelijk het toestel in gekomen en gaan zitten. Heb het kussentje getest en meteen in slaap gevallen! Heb niet eens gemerkt dat we van de slurf zijn wegreden of opgestegen zijn!

23: Zondag 14 oktober 2007

Aankomst Amsterdam

Om 6.30 uur word ik weer wakker en gaan we bijna de Middellandse Zee oversteken!! Zo gaat de vlucht hard, lekker hoor! De anderen hebben wat minder geslapen. Ik zie de zon dus nog opkomen en diverse mooie stukken van het Europese landschap.
We landen netjes op tijd en de tassen komen snel, alleen zijn ze wel open gemaakt... Van sommige tassen is het slot af of de rits kapot. Wij bij de douane gekeken of er niets in zat, maar de meneer van de douane zei dat ze in Johannesburg alleen maar dingen eruit halen. Voor zover we kunnen zien missen we niets.
Leo, Sara, Romi en Roy staan ons al op te wachten, heerlijk ontvangst!
Ik rijd met Roy en San mee naar het huis van pa en ma. Kees en Tien nemen de trein naar huis, maar die rijd niet en ze zijn dus uiteindelijk door hun buurman opgehaald. Pa en ma rijden met Leo en de meiden mee. Op de Lemsterlandhoeve drinken we nog even gezellig koffie en kijken we wat dvd's van activiteiten met de buren erbij, erg leuk. 's Avonds ga ik nog even bij pa en ma eten en er staat een leuk pakketje op mijn bord... een fles wijn van SoWeTo, een doos Amarulabonbons, een zeer lieve bedankkaart en aan de fles wijn hangt een bekend zakje... Er zit dus geen bedeltje voor Tien in, maar iets voor mij!! Het is een hangertje van Afrika, passender kan niet!! Erg lief!
Na het eten stort ik in... Thuis neem ik een bad en val ik gewoon in slaap! Meteen maar door naar bed! Ik heb heel wat indrukken opgedaan en ik denk dat ik nog wel een tijdje bezig zal zijn met de verwerking ervan.
Het was uniek en erg mooi!

EINDE!!